Αυτοί που πάτησαν περισσότερες από μια φορά στη σκηνή της Eurovision

Αποκαλείται και δικαιωματικά Mr Eurovision, αφού κρύβεται πίσω από τρεις πρωτιές και μια δεύτερη θέση. Ο Ιρλανδός Johnny Logan κερδίζει το διαγωνισμό το 1980 με το κομμάτι "What's Another Year?" και επιστρέφει στο θεσμό το 1984, ως συνθέτης, με το κομμάτι Terminal 3 να παίρνει τη δεύτερη θέση.
Το 1987, κερδίζει και πάλι το διαγωνισμό με το Hold Me Now που αν εξαιρέσεις το εμβατήριο των τίλτων έναρξης και τους Abba, το λες και ύμνο του διαγωνισμού.
Το 1992, επιστρέφει άλλη μια φορά ως συνθέτης και κερδίζει τη Eurovision με το "Why Me?"

Λίγοι νικητές του διαγωνισμού κατάφεραν να τραβήξουν το ενδιαφέρον της Ευρώπης τόσο, όσο η Dana International. Το 1998, όταν φάνταζε ίσως αδύνατο να ανεβεί κανείς στη σκηνή της Eurovision με μούσι και τουαλέτα, η Sharon Cohen, γεννημένη ως Yaron Cohen, εκπροσωπώντας μια κοινότητα καλά "κρυμμένη" ως τότε, εκείνη των διαφυλικών, ανεβαίνει στη σκηνή και κερδίζει με άνεση την πρώτη θέση.
Η Dana θέλησε να αναβιώσει το θρύλο της το 2011, όταν όμως όπως αποδείχτηκε δεν μπορούσε να κάνει τόση αίσθηση η συμμετοχή μιας τρανσέξουαλ στο διαγωνισμό. Το Ding Dong δεν συγκίνησε και η βασίλισσα της Eurovision αποκλείστηκε από τον τελικό του διαγωνισμού.

Η Ελληνίδα τραγουδίστρια δεν είναι απλά εκείνη που έχει κερδίσει για μία και μοναδική φορά το διαγωνισμό για την Ελλάδα, αλλά και από τις εκπροσώπους που πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή περισσότερες από μία φορά.
Πρώτη φορά, σχεδόν άγνωστη ακόμη στο ελληνικό κοινό, η Παπαρίζου έκανε την Ελλάδα να δει τη Eurovision με άλλο μάτι και την έφερε στα ποσοστά τηλεθέασης που έχει τα τελευταία χρόνια. Το 2001 το Die For You, που ερμήνευσε ως μέλος των Antique έφτασε στην 3η θέση και έβαλε πάλι το διαγωνισμό στο χάρτη με τα ενδιαφέροντα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.
Φυσικά, η δεύτερη της συμμετοχή ήταν το 2005, όταν με το My Number One, έφερε την πρώτη θέση στην Ελλάδα.

Άλλος ένας τραγουδιστής που δεν το έβαλε κάτω με την πρώτη και τελικά έφυγε από το διαγωνισμό της Eurovision με το τρόπαιο ήταν και ο Ρώσος Diman Bilan.
Το 2006, στην Αθήνα, ξεχώρισε με το Never Let You Go και εκείνη την απόκοσμη χορεύτρια που έβγαινε από το πιάνο, όμως το φινλανδικό συγκρότημα των Lordi, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για βλέψεις πρωτιάς.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και το 2008, όταν ο Bilan έφερε το διαγωνισμό στη Μόσχα, με το τραγούδι Believe που μάζεψε όοοολο το ανατολικό μπλοκ από 12αρια και ψήφους.
Η συμμετοχή είχε και ελληνικό χρώμα, αφού ο Φωκάς Ευαγγελινός επιμελήθηκε σκηνοθετικά της εμφάνισης.

Η Γερμανίδα Λένα Μέγιερ Λάντρουτ ήταν κάτι σαν την αντεπίθεση της αυτοκρατορίας των Big 5 που για χρόνια έξυναν τον πάτο της κατάταξης στο διαγωνισμό. Το 2010, με το τραγούδι Satelite, πήρε τη νίκη και μετατόπισε προς τη Δύση τη διοργάνωση.
Η Γερμανίδα με περίσσεια αυτοπεποίθηση πίστεψε πως μπορούσε να κάνει το 2 στα 2 και εκπροσώπησε καπάκι τη Γερμανία στην... έδρα της, την επόμενη χρονιά. Πήρε τη 10η θέση, αποδεικνύοντας πως μόνο ο Ρόκι Μπαλμπόα υπερασπίζεται και κερδίζει τον τίτλο του ξανά και ξανά.

Μετά την αφύπνιση της Eurovision συνείδησης στην Ελλάδα με τους Antique κάθε επόμενη απόπειρα έμοιαζε απογοητευτική. Ο παρεξηγημένος Μιχάλης Ρακιτζής (νικητής στις καρδιές μας αναμφίβολα) με το SAGAPO και τους κοσμοναύτες του, αλλά και η πληθωρική Μαντώ και η κορώνα του Never Let You Go έφεραν μόλις την 17η θέση για το 2002 και 2003 αντίστοιχα. Ήταν λοιπόν η σειρά της ελληνικής showbiz να επιστρατεύσει το βαρύ πυροβολικό της.
Πολύ πριν υποψιαστεί ο Σάκης ότι θα ερμηνεύει Γιάννη Ρίτσο, χόρεψε Shake It, έσκισε μπλουζάκια και όλοι ήταν βέβαιοι πως θα είναι ο νικητής. Λογάριαζαν βέβαια χωρίς τη Ρουσλάνα που έκοψε πρώτη το νήμα το 2004.
Ο Σάκης όμως δεν το έβαλε κάτω και το 2009 πήρε και πάλι το χρίσμα, με το This Is Our Night, το οποίο όμως είχε την ευτυχή κατάληξη να πάρει μόλις την 7η θέση.

Ίσως η μόνη τραγουδίστρια που κατάφερε να διαγωνιστεί 30 σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη της συμμετοχή στη Eurovision. Η Άννα Βίσση εκπροσώπησε την Ελλάδα στα πέτρινα χρόνια που το μόνο 12αρι που βλέπαμε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν εκείνο της Κύπρου. Έκανε λοιπόν Οτοστόπ το 1980 παίρνοντας τη 13η θέση.
Το 2006, στην ελληνική διοργάνωση, η συμμετοχή της πήρε τη πιο θερμή υποδοχή στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά οι σαρωτικοί Lordi την ανάγκασαν να συμβιβαστεί στην απόλυτη 9η θέση.

Όση επιτυχία μοιάζουν να έχουν οι Κύπριοι τραγουδιστές στην Ελλάδα, τόσο πιο δύσκολο είναι για το νησί να πλασαριστεί σε καλή θέση στη Eurovision.
Την εποχή της... παντοκρατορίας του μπόιμπαντ των One, η Κύπρος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την πεντάδα στην Ευρώπη και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Το Gimme των One έφερε την 6η θέση το 2002, κοιτώντας από πολύυυ ψηλά την ελληνική συμμετοχή του Μιχάλη Ρακιντζή.
Ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου όμως, αφήνοντας πίσω του το γκρουπ, αποφάσισε να συμμετέχει ξανά στο διαγωνισμό το 2005 χωρίς να έχει την ίδια τύχη. Όταν η Ελλάδα πανηγύριζε την πρώτη της νίκη, η Κύπρος έπρεπε να συμβιβαστεί με τη 18η θέση για το τραγούδι Ela Ela (Come Baby).

O John και ο Edward είναι δίδυμοι και αυτό είναι πασιφανές. Έκαναν καριέρα ξεκινώντας από το ιρλανδικό X-Factor ως Jedward και έπειτα από αξιοπρόσεκτη επιτυχία αποφάσισαν να εκπροσωπήσουν τη χώρα στη Eurovision. Παρά το γεγονός πως ορισμένοι τους θεωρούσαν φαβορί τερμάτισαν στην 8η θέση, το 2011 στη Γερμανία με το Lipstick.
Δεν το έβαλαν όμως κάτω και επέστρεψαν την επόμενη κιόλας χρονιά στο διαγωνισμό, από το Μπακού του Αζερμπαιτζάν, βγαίνοντας μέσα από νερά με το τραγούδι Waterline που όμως δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής και κατέληξε 19ο.
Διαβάζουμε μάλιστα πως τα δύο αδέρφια σκέφτονταν πολύ σοβαρά να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους και φέτος, αποσυρόμενοι την τελευταία στιγμή από τη διεκδίκηση του εισιτηρίου για Αυστρία.